‘Dit werk is eerder: god zegene de greep’

Volgens Cees Grimbergen, gespreksleider tijdens de Moria-conferentie op 13 november, is het ‘een gelukje’ als je iemand helpt veranderen. Journalisten én hulpverleners past bescheidenheid.

‘Onuitstaanbaar’ noemt Cees Grimbergen het gedrag van met name instellingen die met TBS te maken hebben. ‘Ze blijven maar manipuleren met cijfers, om beheersbaarheid en succes te suggereren. Het is een ergerlijk kantje van hulpverleners, dat ze niet open zeggen hoe moeilijk werk met (ex-)delinquenten is. Het begrip “behandeling” dat ook in jeugdTBS-wereld gebruikt wordt suggereert oplossing en genezing. Terwijl dat slechts hoogst zelden wordt waargemaakt.’

Geloof in de kracht van de verbeelding, met alle beperkingen

Grimbergen vergelijkt het met zijn eigen werk als journalist en makers van documentaires en gespreksprogramma’s. ‘Ik geloof in de kracht van de verbeelding van de journalistiek’, zegt hij, ‘met alle beperkingen. Als ik met een programma bij een paar kijkers een zaadje van een nieuw idee plant, ben ik al tevreden. Zo kijk ik ook naar het werk van organisaties als Moria: je kunt jonge mensen in praktische zin van alles leren, maar of je ze ook iets over het leven leert, is een gelukje.’

De journalist met de Haagse tongval, bekend van programma’s als Rondom 10 en tegenwoordig Hollandse Zaken (MAX), kent de doelgroep van Moria. Hij maakte documentaires over jeugdgevangenissen en jonge hooligans, en deed zelfs eens mee aan een voettocht met ‘Haags tuig’ over een Noorse hoogvlakte.

‘Ik heb meegewerkt aan heel idealistische initiatieven’, vertelt hij. ‘Maar ik heb ook met bedreigingen te maken gekregen, naar was dat. Ik weet hoe corrupt mensen kunnen zijn, ook op jonge leeftijd. Je moet niet bang zijn om tegengas te geven.’

Je kunt niet alles sturen in een ander, gelukkig

Cees Grimbergen gaat op 13 november tijdens de conferentie van Stichting Moria in gesprek met de brede kring van professionals uit de zorg voor jonge (ex-)delinquenten. Het zal onder meer gaan over de vraag wat goede zorg is en hoe gemeente, verzekeraars, justitie en andere betrokkenen daaraan kunnen werken, met goede moed maar zonder veel pretenties. ‘Je kunt niet alles sturen in een ander mens’, zegt hij. ‘En dat is maar goed ook.’


15 september 2014 – Fotografie: Wim Kluvers